4) Time to leave...

Beste mensen,

Morgen om 14:10 h. is het zover: de vlucht naar de Filipijnen voor mn stage..

Hierbij wil ik iedereen bedanken voor alle leuke reacties tijdens,na mijn verjaardag en in aanloop naar mijn reis.

Ik heb mij toch nog erg jarig gevoeld daardoor! En dat ondanks de drukte en de griep van afgelopen week... Die is momenteel ook gelukkig flink afgezakt...

Het volgende verhaal zal vanuit de andere kant van de wereld komen!

Tot snel en bedankt!

xx Rob

3) Inhoud project en gewijzigde vertrekdatum!

Beste lezers,

Vorige week vrijdag moest ik naar Gorinchem voor een praatje met de coordinatoren van het project in de Filippijnen. In Gorinchem is de afdeling Offshore van Van Oord gevestigd. Na 3 uur en8 minuten was ik vanuit Enschede eindelijk op de plaats van bestemming. Bij de reiscoordinator kwam gelijk naar voren dat de definitieve vertrekdag zondag 22 februari zal gaan worden. Daarnaast heb ik dus met 1 van de projectcoordinatoren gesproken en ben met hem langs enkele collega'sin het gebouw gelopen en kennisgemaakt.
Project Malangpaya te Filippijnen is gelegen op het eiland Luzon, 1 vanruim 7000 eilandenvan deFilippijnen. Het project bevindt zich uiteraard aan de kust en ligt in de provincie Batangas. De stad die het dichtst bij het project gelegen is, is de hoofdstad van de provincie: BatangasCity. Rondom deze plaats is ook mijn verblijfslocatie. Er was eerst sprake dat ik grotendeels aanwezig van het schip zal zijn, maar ik ben nu juist met name aanwezig op de bouwlocatie. Samen met het gehele team die daar aanwezig is verblijven we allen in een 4 sterren lodge/resort op ongeveer 20 minuten rijden vanaf de bouwlocatie.

Omschrijving project:

Shellbeheert een gasinstallatieplatform op deoceaan kilometers ver uit de kust van de Filippijnen. Doorlocale modderstromen, mogelijk door moessons, is een deel van de gasleiding, die tussen dit platform en het vaste land gelegen is, uit zijn verband geraakt. Over een afstand van 3,8 km en op een diepte van 400 meter is de leiding in een soort bocht/curve geraakt waardoor problemen in de toekomst kunnen ontstaan. Zaak is om een natuurlijk bed/fundering te maken zodat de leiding in een rechte lijn aan het vaste land uitkomt. Momenteel worden 5 schepen a 45.500 ton met steen geladen in Noorwegen. Deze steen moet uit Noorwegen gehaald worden omdatde uit de groeve afkomstige steen de perfecte eigenschappenbevatten om de diepe storting in de Filippijnen uit te kunnen voeren. Hierbij is het gewicht en de dichtheid van de steen de belangrijkste factor.
De bouwplaats waar ik werkzaam zal zijn is de tijdelijke opslagplaats voor deze steen. De opslagplaatsbevindt zich op een bestaande containerterminal en deze locatie moet volledig worden uitgerust met tijdelijke bouwwegen, aanvoerroutes, bescherming van de kades etc.
Uiteindelijk zal Van Oord een schip vanuit Rotterdam sturen die de storting op zee daadwerkelijk zal uitvoeren doormiddel van valpijptechniek op 400 meter diepte. Daarbij kan nauwkeurig gestort worden zonder dat er teveel spreiding ontstaat.

Binnenkort meer!

5 dagen te gaan...

Groeten Rob

2) Het lang verwachte antwoord is daar....

Beste lezers,

Ongeveer drie weken geleden ben ik per e-mail uitgenodigd voor een tweede gesprek bij Van Oord ter voorbereiding op mijn stage. Daarnaast stond er in diezelfde e-mail dat ik een tweedaagse veiligheidstraining (offshore-cursus) in de haven van Rotterdam moet doorlopen. Deze training gaat op 12 en 13 februari 2009 plaatsvinden.
Anderhalve week geleden ontving ik opnieuw een email waarin ik gevraagd werd een aantal documenten alvast op te sturen. Op school was ik, om 17:00 h. De hele dag druk met een rapport afwerken samen met klasgenoten. Voordat ik naar huis ga wil ik nog 1x even mijn email checken bedacht ik mij. En daar stond een email van Van Oord. Een kleine schrikreactie bij me, wat zal erin staan? ‘'Hallo Rob, wil je alvast het een en ander op sturen, 2 pasfoto's, een kopie van je paspoort en een uitreksel van het bevolkingsregister? Houdt er overigens rekening mee dat je 14 februari naar de Filippijnen vertrekt. Groetjes Karin.''

Wacht even dacht ik........ even opnieuw lezen..... Euhm...Wat? Filippijnen? 14 februari? Met andere woorden: over 2,5 week? Ik heb het niet goed gelezen.. nog maar weer een keer..
Ik liet mijn klasgenoten hetzelfde lezen en ze reageerden enthousiast. Ik was nogal in de war. Ik stond te shaken op mijn benen. Veertiende is wel erg snel, een week later moet toch bespreekbaar zijn? Even het gesprek afwachten volgende week dacht ik. Maar eindelijk, het nieuws waar je maanden op gewacht hebt is bekend!!!

En daar gaat ie dan.Dinsdag3 februari en 05:56 uur in de ochtend was het; voor mij in ieder geval geen alledaagse tijd om een werkdag te starten. ‘Wen er maar vast aan met het oog op de werkdagen daar in het buitenland', bedacht ik me, terwijl ik zwaar duf naar het voorbijrazende perron naast me keek. Een appel en een banaan, een kop koffie, een energiedrankje en een kleine 2,5 uur later stond ik op de bestemming: station Rotterdam Alexander. Het introductiegesprek op het hoofdkantoor bij Van Oord stond om 09:00 h. gepland. Ik was veertig minuten te vroeg, bewust gedaan om eventuele verassingen van de NS te omzeilen. Even wat eten, drinken en wat dagdromen op een bankje bij het station en na een tijdje liep ik richting het kantoor, een wandeling van tien minuten.
Net als de vorige keer voelde ik een lichte spanning opkomen tijdens deze wandeling, simpelweg door het feit dat spoedig het moment daar is dat er veel dingen bekend zullen worden voor je maar vooral door de majestueuze uitstraling van een groot, rechthoekig hoofdgebouw met daar bovenop grote letters ‘Van Oord' genoteerd, dat recht voor me in de verte opdoemde. ‘Blijf kalm en relax nu gewoon' bedacht ik me, terwijl ik een straat overstak. Door de jaren heen ben ik steeds beter geworden in het omgaan van zo'n dergelijk moment vlak voor een belangrijk iets. Ik kon een paar jaar terug altijd behoorlijk zenuwachtig zijn voor zoiets maar de laatste jaren heb ik dat gelukkig kunnen omzetten naar een veel meer werkbaar, gezond spanningseffect waardoor ik erg mijzelf kan zijn. Volgens mij is dat gekomen omdat ik nu communicatief sterker ben en meer durf heb gekregen door de jaren heen.

Bij binnenkomst zag ik al wat jonge mensen in de wachtruimte zitten, ik groette ze en ging zelf ook zitten. Op een gegeven moment kwam Mirjam Goedvolk ons ophalen, zij is 1 van de coördinatoren die ons stagiaires begeleidt in het proces. Eenmaal op de vierde verdieping na veel trappenwerk omdat de lift te lang duurde kwamen we in een kamertje samen.

Samenvattend is er veel verteld wat betreft de voorbereidingen en over in te vullen gegevens. Daarnaast heb ik samen met de andere drie stagiaires allerlei formulieren ingevuld en kopieen laten maken, waar we de nodige minuten wel mee bezig waren. Karin, de andere coördinator die meer weet over de daadwerkelijke buitenlandse uitzending, kwam ons vergezellen. Ook zij vertelde per persoon het e.e.a. over de aspecten van het werken op een buitenlandse locatie. De andere drie aanwezige stagiaires kregen te horen waar ze naartoe zouden gaan. Ik was gelukkig al op de hoogte gesteld. Het wordt voor mij een offshore-project oftewel ik kom aan het werk op een schip van Van Oord, gelegen langs de Filippijnse kustlijn. Een laptop is er, veertig kilo mag je meenemen en je werkkleding zal klaarliggen op Schiphol zeiden ze.
Daarnaast werd verteld dat je natuurlijk (grotendeels) verblijft op het schip, dat het eten daar ook geregeld wordt. Spannend allemaal, geen alledaagse werkplek in een alledaagse locatie.
Gelukkig heb ik ook vernomen dat het niet 14 februari wordt maar 20 februari vertrek! Goed om nog even een extra week te hebben en mijn verjaardag mee te kunnen pakken in NL!

Na veel algemene informatie te hebben gekregen van Karin begon ze over een medische keuring en vaccinaties die wij nog zouden moeten krijgen. Nu we toch in Rotterdam zijn wilde ze het vanmiddag al proberen in het speciale Havenziekenhuis middenin het centrum van Rotterdam. Na 1 telefoontje kon ze kennelijk al regelen dat wij vieren allemaal medisch konden worden gekeurd en gevaccineerd en dat over 2 uur! Ongelofelijk dat we er zo tussen gedrukt konden worden. Het was 1 uur smiddags en 3,5 uur later om 16:30 h. verliet ik het Havenziekenhuis en TravelClinic te Rotterdam. Gevaccineerd, gewogen, gemeten, röntgenfoto's, hartfilmpjes, afname bloed en urine, een gesprek met een arts en een algemeen onderzoek door een arts, lagen zojuist achter me. Een dag vol informatie, ondertekeningen, invulwerk, geprik, gepraat en gekijk, dus nu maar weer terug naar het verre oosten per trein.

Vandaag, 6 februari 2009, zit ik op school voor de afsluiting. Vanavond een afsluitendetentje met groepsgenoten van de klas.

Daarnaast ben ik alvast allerlei instanties aan het inlichten en alvast een overzicht aan het maken van de te verrichten taken voor de komende dagen... Drukke dagen gaan volgen en ook nog een verjaardag!

Nog 14 dagen voor vertrek.... (20 februari 14:10 uur Schiphol)

Tot snel mensen,

Rob

1) De opening...

Lieve familie, vrienden, collega's en trouwe reisvolgers;

Daar ben ik weer, met een nieuwe reislog! Het blijkt wel dat ik (weer) ergens naartoe leef, te bedenken dat het vandaag4 oktober 2008is en dat deze reislog eigelijk pas van toepassing is voorfebruari 2009, het begin van mijn stage, maar het leek mij leuk om alvast te beginnen. Vierdagen geleden heb ik een positief eerste gesprek gehad met Van Oord, een groot Nederlands bedrijf gespecialiseerd op waterbouwkundige projecten zowel in Nederland als wereldwijd.

Het voelt alsof ik nog maar net terug ben van vakantie, hoewel dit alweer 1,5 maand geleden plaatsvond. Echter voelt het vaak in mijn hoofd alsof ik daar nog steeds ben. Het wennen in Nederland na slechts drie weekjes Afrika duurde erg lang, dit kwam als een grote verassing.
De reis had kennelijk een grote impact gemaakt op me en heeft behoorlijke sporen nagelaten. De indrukken waren gigantisch, wellicht door de omstandigheden waarin je de nieuwe ervaringen meemaakt,zoals het leven in Tanzania c.q. cultuurshock, het overlijden van mijn opa vlak voorvertrekmaar ook denk ik door het ''er lang naartoe hebben geleeft''.
Pas na 3weken vanaf terugkomst op 15 augustus begon ik dingen te beseffen en weer een beetje in m'n normaleritme te komen, ook fysiek maar voornamelijk mentaal. Op advies van sommigen ben ik voor de gein eens gaan opschrijven wat er in mijn hoofd omging in de drie weken die volgden na m'n terugkomst in Nederland. Heel verassend genoeg werden dit14,5 pagina's met tekst. In dit lange verhaal probeer ik diversesituaties in Afrika te schetsen met het daarbij behorende gevoel en ideeen wat ikdaarbij had destijds.Ik verraste mijzelf echt door het feitdat mijnwoorden en zinnen maar bleven komen en ditniet ophieldtoen ik schreef en, al zeg ik het zelf, het werd een heel interessant en spannend verhaal meteen persoonlijke visie en ambities. Hoewel het dus een persoonlijk verhaalbetreft zou ik dit wel graag aan mensen willen laten lezen.Immers is het doel van schrijven om situaties en gevoel te vertalen naar een begrijpend beeld voor een andere en danop zo'n manier dat''je het voor je kunt zien en het voor te stellen is'' en het hopenlijk tot de lezer doordringt. Voor de mensen diein het verhaal geinteresseerd zijn,het verhaal heet ''mijn visie'' en staat opmijn Afrika-website http://robnaarafrikashoogstetop.waarbenjij.nu/ Tip: trek er welminimaal 30 minuten voor uit, het zijn namelijk14,5volle pagina's mettekst en mocht je eraan beginnen, adviseer ik je om het ook af te lezen, aangezien het een opbouwend geheel is.

Momenteel,anderhalve maand later, is alles weer stabiel zowel fysiek als mentaal enrondom mij heen, alles loopt weer alsof het nooit gestopt is geweest. Hoewel ik er nog vaak aan denk, herinneringen nog dagelijks bovenkomen was het alweer tijd om vooruit te kijken. Dit keerbetreft het namelijk een allerlaatste stageperiode voor school, een mogelijkheid voor het buitenland, iets waar ik zelfs in mijn voorbereiding voor Tanzania al overna aan het denken moest. Doorde stages van mijn vooraf gevolgde opleiding M.B.O. Infratechniek, die ik allemaal in Nederland heb gevolgd, is dit natuurlijk een laatste uitgelezen kans omervaring op te doen in het buitenland puur voor studie en werk gerelateerde zaken. Deze kans grijp ik met 2 armen en 2 benen aan. Hoewel ik er nog niet echt aan moet denken om weer voor lange tijderg ver weg te zitten, moet ik wel zeggen dat ikhet wel steeds spannender begin te vinden. Het is natuurlijk mijn laatste kans voordat ik afstudeer en het is een prachtige ervaring die je nooit meer vergeet, dit moet ik mij wel realiseren.
Met het bedrijf Van Oord ben ik dus gaan praten, het bedrijf dat ik later zal toelichten.
Hun hebben internationale projecten met stagemogelijkhedeninde ''uitvoeringsfases'' van projecten.

Daarom beste mensen deze website, waar ikhopelijk jullie opnieuw en dit keer niet letterlijk bedoeld ''op dehoogte'' kan houden van mijn ervaringen.

Tot snel,

Rob

P.S.: Vandaag, 6 oktober 2008, dus 2 dagen na het bovenstaande geschreven verhaal, heeft Van Oord mij telefonisch laten wetendat ik officieel aangenomen ben als ''stagair uitvoering internationaal''!