Hai!

Vrijdagavond 22:00 uur.

Een uurtje geleden hadden we weer de dagelijkse avondmaaltijd samen met het team bemachtigd, waarbij ook nu weer talloze prachtige verhalen boven tafel kwamen. Ervaringen t.a.v. projecten en in landen waar mijn collega's waren geweest. Iedereen was al naar hun of haar kamer, zoals elke avond tegen negenen. Het was nog lekker zwoel weer, dus besloot ik mijn muziek erbij te pakken en via de mooi verlichte paden hier op het resort-complex die fantastische schommelbank te gaan proberen.

Ik zag hem al dagen staan, met de intensie er eens een keertje gebruik van te maken. En daar zat ik dan, schommelend in een bank en met geweldige muziek op de oren, een luchtige bloes aan en een vermoeid lichaam die richting slaapstand gaat. De aardige jonge Filippijnse staf van het resort was druk om de tafels schoon te maken; hun werkdag zat erop en ze zwaaiden net nog vriendelijk naar me. Gisteren had ik me even gedistancieerd van de groep en was even bij ze aan de bar gaan zitten en over de Filippijnen, de accommodatie en over regio Batangas gepraat. Hard werken die jongens, veel uren maken en altijd lachen en uiterst beleefd blijven, dat doen ze. De baan die ze hebben is in deze regio er niet zomaar 1. Tijdens de afgelopen reizen reserveer ik wel eens vaker wat bezinningstijd voor mezelf. Sinds aankomst is dat er niet echt van gekomen, gelijk aan het werk, altijd samen met het team, je staat met ze op en gaat tegelijk naar bed en als je eenmaal alleen op je kamer bent is het zo ongeveer gelijk slapen geblazen. En nu zat ik daar toch even heel relaxt. Geweldig zwoel weer, schommelend in een stoel, goede muziek, uitkijk op een pad voor me met daarachter mooie bomen en struiken aangeplant door het resort. Even een uurtje hangen en even bedenken en afvragen waar je bent, wat je doet en beleefd en wat er nog komen gaat.

Gisteren was een leuke dag. Zoals ik al had verteld kwamen woensdag twee projectmanagers uit Nederland even voor drie dagen overvliegen om de workmanagers (mijn collega's) en de status van het project te controleren. Gisteren (donderdag) was dan de dag daar dat alles gecheckt werd en vergaderingen werden gehouden. Daarnaast waren er ook afgevaardigden van SPEX (Shell Philippine Exploration) naar Batangas gekomen om namens de opdrachtgever hun bijdrage te leveren tijdens de controlecheck en vergadering. Terwijl enkelen van ons waaronder ikzelf gewoon aan het werk bleven gingen de hoge heren buiten de site bekijken en gingen daarna binnen bij ons in het kantoor achter gesloten deuren de vergadering bijwonen. Halverwege was er een pauze waarbij ons hele team iedereen even kon zien en voorstellen. Ik kwam binnen in de vergaderkamer waarin een grote glazen tafel met talloze stoelen omheen stonden en ging als een zeer trotse Enschedese student weg: er lagen namelijk een stapel papieren midden op de vergadertafel, 8 autocad ontwerptekeningen van de aanstaande scenario's die gaan ontstaan op de kade en bouwplaats en waar ik zeker de laatste 9 a 10 dagen fulltime aan had gewerkt. Hoewel de tekeningen puur nog worden gebruikt als ruw overzicht van de scenario's en als referentie voor talloze mogelijke problemen was ik toch wel erg trots dat mijn gemaakte werk, waarop ik ook natuurlijk mijn naam groot op de voorkant netjes in een tekenkader had getypt, op een tafel lag met dure Shell-SPEX managers en Van Oord managers daar om heen die allen voor een paar dagen het project kwamen bezichtigen. Sommigen kwamen uit Manila, waar ook een kantoor van Shell is gevestigd. En ook hier waren Nederlanders onder, je ontkomt er maar niet aan. Overal Nederlandse krantjes op tafel, lange kerels en daartussen in de middellange Engelse opdrachtgevers en daar weer tussenin de vrij kleine Filippijnse collega's: een geweldig gezelschap zo samen. Natuurlijk had Sander (projectengineer van ons team) de dag goed georganiseerd voor het bezoek (we moeten immers een goede indruk achterlaten!), dus had hij een lunch laten aanrukken op de 7^de verdieping van het kantoor waar we zaten. Overal nederlands en engels gepraat en geweldig lekker eten. Leuke gesprekken gehad met verschillende mensen die al jaren op dit project werkzaam zijn of voor Shell in de Filippijnen werken. Savond's na het werk eenmaal in het resort gauw omkleden. Sander en Bert-Jan hadden voor het hele gezelschap namelijk een barbecue geregeld aan de zwembadrand bij ons in de accommodatie! Hoe dit eruit zag dat kan ik beter met foto's laten zien maar neem van mij aan dat het een mega geweldige setting was. Muziekje aan, 4 ronde tafels in prachtige kleuren gedekt, 3 mannen strak in witte uniformen achterde blinkende aluminium buffetschalen, een witte ondergrond met prachtig blauw water van het zwembad naast ons en gedimde lampen waardoor het silouet van de palmbomen er om heen prachtig afstaken tegen de donkerblauwe lucht. (Foto's komen spoedig!)

Na een gezellig eten met 25 man zakten wij als Van Oord team natuurlijk nog even door, we verblijven immers in dit resort. De meesten gingen weg en de 2 overgevlogen projectmanagers van Van Oord verbleven ook bij ons in het resort. We bleven nog lang met vele leuke gesprekken, gelach en gehijs van flesjes bier aan de zwembadrand met hun en elkaar praten. Met de projectmanager van Van Oord die vanuit Nederland de worksmanagers (in ons geval mijn collega Bert-Jan) allen in het buitenland aansturen nog een tijd lang gepraat over het vak en over zijn en mijn ervaringen. Hij zei dat ik maar bofte met zo'n prachtige stage op zo'n interessant project als dit ‘en dit is natuurlijk ook harstikke mooi, dat neemt niemand meer van je af'! zei die, terwijl hij met handgebaren het zwembad bedoelde en de algehele verzorgde accommodatie waar we als team verblijven. ''Geniet ervan en kijk goed om je heen!'' voegde hij toe. In de nachtelijke uurtjes gingen er steeds meer slapen en uiteindelijk bleef ik over met de 2 overgevlogen projectmanagers en met Bert-Jan de worksmanager, mijn collega op het project. Erge interessante gesprekken volgden en na eindelijk het laatste biertje stopten we om 10 over 1, hoognodig want de 2 projectmanagers moesten net als ons over enkele uurtjes alweer uit bed alleenhun vliegen per business-class ook nog eens terug naar Nederland de volgende morgen!
De dagen waren dus erg gezellig en veel interessante mensen uit het bedrijfsleven ontmoet en interessante gesprekken gehoord. Door te praten met de managers van Van Oord en Shell hoor je wat er allemaal speelt in een bedrijf als dat en hoe het project tot stand gekomen is en wat daar allemaal wel niet bij komt kijken voordat zoiets überhaupt begonnen wordt in een land als de Filippijnen. Na nog meer glazen bier leek het wel of iedereen nog meer praatstof ontwikkelde, het ging over Van Oord als wereldwijde waterbouwer en allerlei andere facetten en het werken met Shell als opdrachtgever. Ik kon wel uren blijven meepraten maar vooral de verhalen aanhoren, wijze tips onthouden en anekdotes aanhoren, maar daarentegen voelde ik dat na deze intense dag mijn ogen langzaam wegzakten. Uiteindelijk gingen we weg waardoor de 2 wakkergebleven bar jongens van het personeel ook erg blij keken vanuit achter de bar. Na een zeer korte nacht om half 7 vanmorgen weer ontbijt buiten. Vanmorgen dus afscheid genomen van de twee managers van Van Oord die zo weer vertrokken richting Amsterdam. Een nieuwe werkdag startte voor ons als team, maar wel met een verlichtend gevoel: een goed bezoek van de managers lag achter ons en het project gaat gewoon weer vrolijk verder...

Werktechnisch is het zo dat de bouwplaats nagenoeg gereed is voor de ontvangst van de schepen. De eersten komen over 2,5 week. Veiligheidsmaatregelen zijn aangebracht, belijningen aangebracht, plannen (en tekeningen!) gemaakt en mogelijke problemen in kaart gebracht. Het wordt tijd dat het circus van start gaat: zoveel voorbereiding met zoveel mensen, de kade gereed maar nu nog wachten op de 201.50 meter lange schepen uit Noorwegen! Spannende tijden straks dus... Vandaag nog wat aanpassingen doorgevoerd in de tekeningen en op site met Jeffrey gepraat over de definitieve bewegwijzeringen van de bouwwegen. Deze moeten uiterst simpel maar duidelijk blijven, want we moeten het natuurlijk duidelijk aan de Filippijnse onderaannemers kunnen presenteren! Het was erg heet vandaag, zeker wel tegen de 38 graden. Vooral in lange broek is dat afzien. Ik liep weer over de mooi geasfalteerde kade en via de extreem beveiligde wegen naar de stortplaatsen terwijl ik nog wat aantekeningen maakte voor de tekeningen die definitief gemaakt moeten worden. Nog even met de Filippinos die op de bouwplaats werken gelachen en grappen gemaakt met elkaar en na een paar bekers water in de werkketensdoor Adonis1 van onzechauffeurs weer naar kantoor gereden. We stopten als team lekkervroegvandaag. Dat was mooi, want kon ik mooi bij het zakken van de zon nog even gauw het machtig mooie zwembad in hier!! En dat is gelukt zo vlak voor het eten...

Enkele uren daarna dus in die heerlijke schommelbank gezeten en met wat bezinnende momenten. Ik ga slapen nu, morgen de laatste werkdag van de week... whooohoo! Ga ik dan eindelijk op mijn vrije zondag een strand zien in plaats van steeds industrie, resort en autoritten door nerveuze straten hier in het stadje of toch nog niet? Weshall see...!

Guys, take care.

Rob