Beste mensen,

Opnieuw bedankt voor jullie berichtjes, zo erg leuk is dat he, als je terugkomt van een lange dag werken en wanneer je de laptop aansluit in mijn cottage en alle berichten ziet staan...

Ik ben net terug van het gezamenlijke etentje, zoals elke dag gedaan wordt. Eigenlijk pas sinds gistermiddag (donderdag) ben ik in mijn normale ritme gekomen. Ik voel me goed sinds gisteren en merk geen verschijnselen meer van het moeten 'wennen' door de nieuwe omgeving, het tijdsverschil en de lange vliegreis. Wel ben ik ‘savonds nog snel moe, door de lange dagen en toch wel het bijbehorende weer. (luchtvochtigheid dagelijks vaak rond 78%)

Vandaag (vrijdag) zit er voor mij alweer 1 week op. De dag begint altijd om 06:10 h. Dan stap ik uit bed en douche ik. Na het omkleden en het pakken van m'n spullen loop ik naar de grote overkapping (buiten) met de tafels en stoelen, waar het ontbijt elke dag klaarstaat en waar we als team gezamenlijk meeten. Tegen 6:50 h. lopen we samen naar de receptie waar zoals elke dag de twee auto's klaarstaan met de chauffeurs van SOS. Deze dienst staat ons ten tijde van het project elke dag bij qua vervoer. Na een rit door twee drukke straten vol met rijdende busjes, scholieren, wandelende mensen midden op straat, kleine tentjes die hun dagelijkse producten verkopen en allerlei rare bochten en drempels ontwijken komen we altijd na ongeveer 10 minuten aan bij Port Batangas. Het is een uitgestrekt gebied, het betreft eigenlijk een stille maar grote containerterminal met allerlei toegangspoorten naar de reusachtige containerkranen die er staan opgesteld. Jaren geleden is deze containerterminal aangelegd om de import en export in Manila (hoofdstad Filipijnen) te kunnen ontlasten. Echter heb ik van horen zeggen gehoord dat deze terminal ook voordat ons project er gevestigd was het nog niet volledig in gebruik is genomen. Op het uitgestrekte terrein staat ook een vrij modern, 7 verdiepingen hoog gebouw: PPA, Phillipine Port Authorities. In dit kantoor zijn verschillende kleine bedrijfjes op de verdiepingen gevestigd en zo ook de uitvalsbasis van Van Oord op de eerste verdieping. Van hieruit opereren wij als team. Vanaf de verdieping is in de verte de bouwsite wel te zien, maar om er te komen moet je met een auto en een chauffeur, die trouwens altijd klaarstaan om je erheen te brengen. Dit gaat allemaal vrij officieel, je gaat langs 3 poorten waar bewakers aldanniet uitzichtloos voor zich uitstaren en af en toe salueren naar de chauffeur.

Dit strenge beleid op en rondom de bouwplaats is de vereiste namens Shell, die deze veiligheidsmaatregelen aan ons opdragen en daar ook flink veel geld voor neerleggen. Binnenkort worden de bewakers aangescherpt omdat heel binnenkort er veel activiteit op de bouwplaats gaat plaatsvinden. Ook ik krijg binnenkort een pas, om mij officieel te kunnen legitimeren mocht ik naar de bouwplaats moeten. Omdat er sinds mijn aankomst nog niet al te veel activiteit op de bouwplaats is, kom ik er ook niet zo heel veel en ben ik sinds het begin volledig actief in het PPA gebouw op het kantoor met de andere Nederlandse en Filippijnse coördinatoren. Het is erg gezellig en leuk met iedereen en daarnaast werkt iedereen ook serieus aan de taken. Het fijne aan het begin van mijn stage op het kantoor is dat ik gelukkig daardoor fysiek niet te zwaar belast ben geweest, ik had namelijk behoorlijk wat dagen nodig om aan alles te kunnen wennen en dat is door het rustige, zonder druk en in een airconditioned kantoorkamer goed gelukt.
De eerste dagen van mijn stage heb ik geschonken aan het inlezen in veel documentatie, om zo voor mijzelf een goed beeld te krijgen van alle aspecten van dit speciale project op de Filippijnen. Het is een project met veel officieuze regels en allerlei interessante afspraken tussen allerlei partijen. Tijdens de eerste dagen heb ik ook deze documentatie geactualiseerd omdat heel binnenkort een inspectie hierop plaatsvindt. Sinds gisteren ben ik gestopt met de documentatie en ben ik actief als technisch tekenaar. Kort gezegd moet de kade waar de bouwplaats is, volledig overslagklaar gemaakt worden door Van Oord. Binnen enkele weken arriveren er 7 schepen waarvan 6 grote schepen uit Noorwegen aan zullen meren met elk 45.500 ton steenslag. Daarna komt een stortschip van Van Oord deze steen ophalen om dit uiteindelijk midden op zee op de locatie te gaan storten. Zoals je begrijpt komt er veel bij kijken om een bestaand containeroverslaggebied volledig te beschermen (aangezien het wordt ‘geleend') en volledig uit te rusten voor wat komen gaat.
Daarnaast zorgen de extreme veiligheidsvoorzieningen die voorgeschreven staan voor enorm veel extra werk.

Ik heb de leuke taak (waar ik momenteel erg druk mee aan het opstarten ben) om voor alle tekeningen te zorgen waarop alle scenario's staan getekend voor de komende weken. Er ontstaan verschillende scenario's zoals het plan voor het ontladen van de schepen, het vervoeren (met zware bouwwegen) naar de geprepareerde opslagterreinen, het herladen op de Tertnes, (het stortschip van Van Oord) de scenario's voor nachtwerk met alle bijbehorende (veiligheids)voorzieningen en de tekening die ik vandaag klaargemaakt heb: een route en verkeersplan en aan te brengen wegmarkeringen voor de tijdelijke wegen. Op deze wegen zullen heel binnenkort tientallen grote trucks de grote ladingen die via de enorme kranen vanaf de 180 meter lange schepen op de kade worden gedumpt afvoeren naar de tijdelijk, door ons ingerichte terreinen. Omdat het ook nog om Filippijnse aannemers gaat en hun bijbehorende denkwijzen, zul je vast en zeker kunnen begrijpen dat er allerlei veiligheidinstructies vooraf gegeven zullen worden en moet ik ervoor zorgen dat alle routes, markeringen en signs goed worden ontworpen. Het is erg leuk werk vooral omdat straks het hele circus gaat beginnen aan de nu nog rustige kade. Er moet dan erg veel gecoördineerd worden, veiligheidsofficials zijn aanwezig, veel instructies moeten worden gegeven en alles moet in 1x veilig en efficiënt verlopen, want er staat veel op het spel. Vandaag ben ik nog even op site geweest met Sander (worksmanager Van Oord) en heb ik even gekeken hoe de werkzaamheden door de jongens verlopen. Voor het eerst ingesmeerd want gisteren was ik ook op site om 40 minuten de afvoerroute te lopen en om aantekeningen te maken en was toen wel van bovenarm tot onderarm verbrandt.

Op het kantoor is het ook erg leuk. Naast het fijne feit dat hier airco aanwezig is, is het team ook erg leuk. Op het kantoor werken we met vier Nederlanders en drie Filippijnen. Op site (bouwplaats) werkt Jeffrey, die namens Van Oord de Filippijnse onderaannemers helpt en alles in de gaten houdt. Hij heeft ook de bruinste lichaamskleur waar we allemaal wel een beetje jaloers op zijn omdat wij tijdelijk het meest op het kantoor zitten haha. Vandaag was Rhia jarig, een Filippijnse die trouwens ook allemaal erg goed Engels praten. Vanmiddag ging ze in het nederlands ‘'Lang zal ze leven'' zingen, dat had ze geleerd van nederlands personeel tijdens haar werktijd in Dubai. Augley is een meisje wat bij mij in de kamer werkt, we noemen haar Jannie (haha) en doet ook erg leuk mee in het gehele team. Daarnaast werkt Roylan ook naast mij, hij is namens SOS een coördinator van een dienst die voor permits moet zorgen (Filippijnse vergunningen/ontheffingen) en hij coördineert de chauffeurs die voor ons veel werk doen. Naast het feit dat ik al veel geleerd heb waterbouwkundig en manage-technisch gezien, leer ik juist ook erg veel tijdens de vele en leuke gesprekken met de Filippijnen. De Filippijnse vrouwen zijn in tegenstelling tot de Tanzaniaanse in Afrika erg open naar iedereen en erg fijn in de omgang en Engelse communicatie. Op de bouwplaats werken met de Filippijnse teams ter plaatse is ook een grote ervaring, zo hoor ik van Jeffrey en zo heb ik al zelf ook ondervonden..

Elke middag om 12:00 h. gaan we met de Nederlandse crew en met Rhia (de door Van Oord ingehuurde Filippijnse secetaresse) terug naar het resort om te eten. Na drie kwartier worden we door de twee auto's en de chauffeurs van SOS weer teruggebracht naar het PPA kantoor op de terminal. Tegen kwart voor 7 stopt iedereen met werken en gaan wij als team weer terug naar het resort om... inderdaad... te eten... Zoals je begrijpt heb ik bijna elk gerecht in de menukaart al gehad. Het eten in het resort is echt geweldig, het personeel ontzettend leuk en aardig en soms lijkt het net alsof we als enigste groep mensen in het resort verblijven. Toeristen zie je niet, het zijn voornamelijk werknemers die verblijven in het resort waar ik ben.
Batangas regio staat bekend om de industrie en om de fenomenale duikplekken. Stiekem kan ik al vertellen dat we waarschijnlijk binnenkort met wat mensen van het team een drie-daagse PADI duikcursus gaan nemen, die ook hier erg goed te betalen is. Via de Filippijnen op ons project kom je heel snel bij goede adressen! Na het eten savonds gaat iedereen om 9 uur naar hun of haar kamer, zo ga ik naar mijn eigen kamer, open de deur en zie weer dat het bed is opgemaakt en mn slippertjes netjes rechtop tegen de muur zijn gezet om te drogen.
De services hier in en rondom het resort zijn erg goed.

Zoals je ziet is het elke werkdag hetzelfde verhaaltje, ik ga mij zo (22:00 h.) ook weer op het bed gooien want mijn ogen vallen al weer een beetje voel ik. Veel van de omgeving heb ik dus nog niet heel erg gezien maar dat komt binnenkort. Gisteren heb ik trouwens mijzelf goed uitgeleefd (ik kon nog net de benodigde energie bijeenpakken!!!) om na het werk in de fitnesszaal flink te trainen... Het leek wel of het jaren niet gebruikt was maar tot mijn schrik stonden er ontzettend veel apparaten en hoewel sommigen ietwat versleten waren was het prima te doen en heel gek, overal stof, de deuren wagenwijd open en geen mens te bekennen. Misschien overdag als wij aan het werk zijn?
Het zwembad omgeven door palmbomen en mangotrees met touwladders en houten constructies ziet er ook prachtig, tropisch en aantrekkelijk uit in de zonneschijn als we met de lunch aankomen bij het resort, maar als ik savonds van het werk terugkom is het niet meer uitdagend en een goed idee om dan nog te gaan zwemmen, hoewel de temperatuur het zeker wel toelaat.
Binnenkort gaat het dus loos, alle voorbereiding gaat zijn uitwerking krijgen door het ontvangen van megaschepen die mega materialen moeten gaan lossen en weer oppakken!
De uit Noorwegen gehaalde steen die wij dus binnenkort ontvangen worden dus gebruikt om de buizen op de 400-meter diepe zeebodem te gaan storten; uitgevoerd door een Van Oord schip over enkele maanden. De buizen komen van een gasplatform van Shell en lopen langs allerlei Filippijnse eilanden naar het vaste land. De totale lengte van het gastransport over de bodem is maarliefst 504 kilometer. Het gasplatform is tien jaar geleden op het droge compleet gebouwd en afgedreven en voortgetrokken de zee op. Dit is ook door een Nederlandse waterbouwer en ook met behulp van Van Oord uitgevoerd. Ik heb gisteren daarover een DVD gezien en het was zelfs zo dat ik dit bouwen en afslepen over het water van dit gigantische gasplatform volgens mij eens een keer op Discovery Channel heb gezien! Wat een eer om dan voor dat megaproject (Malampaya) van tien jaar geleden nu onderdeel te mogen zijn van een verbetering in dit gecompliceerde traject. Het traject wat Van Oord straks gaat bestorten met de steen die bij ons straks aankomt, is door modderstromen op de zeebodem helemaal afgedreven en ‘dislocated', met alle gevolgen van dien voor de toekomst. De bodem is namelijk ter plaatse niet vlak maar bevat allerlei diepe kloven en ‘bergen' onder water.
Het is allemaal groot en duur als het gaat om het project waar ik op zit:
Malampaya Gas Export Pipeline Project. Dat maakt het zeker wel interessant als uitvoerende partij. Eigenlijk is wat wij doen nog helemaal niets in vergelijking tot het uiteindelijke waar het omgaat. Wij zorgen voor de geprepareerde bouwplaats en alle coördinatie rondom, de daadwerkelijke storting is ook zomaar nog niet gedaan. Hopelijk mag ik nog een paar dagen mee met dit schip wat de storting gaat uitvoeren..!

Lieve mensen, tijd om weer naar bed te gaan. Morgen (zaterdag) nog 1 dag werken en zondag mijn allereerste vrije dag...! Ook lekker, ik moet namelijk eens wat bruiner worden en mijn korte broek aan kunnen doen! Op de bouwplaats is een korte broek namelijk (ook weer i.v.m. met de extreme veiligheidsmaatregelen) niet toegestaan. Time 2 relax!
Op deze link zijn enkele foto's te vinden van mijn accomodatie: http://www.fnetravel.com/english/batangashotels/batangas-country-club.html

Welterusten en tot gauw...!

Halik, Rob
Vanuit cottage nr. 44 - Batangas Country Club resort - Batangas City - Filippijnen