Beste lezers,

Ongeveer drie weken geleden ben ik per e-mail uitgenodigd voor een tweede gesprek bij Van Oord ter voorbereiding op mijn stage. Daarnaast stond er in diezelfde e-mail dat ik een tweedaagse veiligheidstraining (offshore-cursus) in de haven van Rotterdam moet doorlopen. Deze training gaat op 12 en 13 februari 2009 plaatsvinden.
Anderhalve week geleden ontving ik opnieuw een email waarin ik gevraagd werd een aantal documenten alvast op te sturen. Op school was ik, om 17:00 h. De hele dag druk met een rapport afwerken samen met klasgenoten. Voordat ik naar huis ga wil ik nog 1x even mijn email checken bedacht ik mij. En daar stond een email van Van Oord. Een kleine schrikreactie bij me, wat zal erin staan? ‘'Hallo Rob, wil je alvast het een en ander op sturen, 2 pasfoto's, een kopie van je paspoort en een uitreksel van het bevolkingsregister? Houdt er overigens rekening mee dat je 14 februari naar de Filippijnen vertrekt. Groetjes Karin.''

Wacht even dacht ik........ even opnieuw lezen..... Euhm...Wat? Filippijnen? 14 februari? Met andere woorden: over 2,5 week? Ik heb het niet goed gelezen.. nog maar weer een keer..
Ik liet mijn klasgenoten hetzelfde lezen en ze reageerden enthousiast. Ik was nogal in de war. Ik stond te shaken op mijn benen. Veertiende is wel erg snel, een week later moet toch bespreekbaar zijn? Even het gesprek afwachten volgende week dacht ik. Maar eindelijk, het nieuws waar je maanden op gewacht hebt is bekend!!!

En daar gaat ie dan.Dinsdag3 februari en 05:56 uur in de ochtend was het; voor mij in ieder geval geen alledaagse tijd om een werkdag te starten. ‘Wen er maar vast aan met het oog op de werkdagen daar in het buitenland', bedacht ik me, terwijl ik zwaar duf naar het voorbijrazende perron naast me keek. Een appel en een banaan, een kop koffie, een energiedrankje en een kleine 2,5 uur later stond ik op de bestemming: station Rotterdam Alexander. Het introductiegesprek op het hoofdkantoor bij Van Oord stond om 09:00 h. gepland. Ik was veertig minuten te vroeg, bewust gedaan om eventuele verassingen van de NS te omzeilen. Even wat eten, drinken en wat dagdromen op een bankje bij het station en na een tijdje liep ik richting het kantoor, een wandeling van tien minuten.
Net als de vorige keer voelde ik een lichte spanning opkomen tijdens deze wandeling, simpelweg door het feit dat spoedig het moment daar is dat er veel dingen bekend zullen worden voor je maar vooral door de majestueuze uitstraling van een groot, rechthoekig hoofdgebouw met daar bovenop grote letters ‘Van Oord' genoteerd, dat recht voor me in de verte opdoemde. ‘Blijf kalm en relax nu gewoon' bedacht ik me, terwijl ik een straat overstak. Door de jaren heen ben ik steeds beter geworden in het omgaan van zo'n dergelijk moment vlak voor een belangrijk iets. Ik kon een paar jaar terug altijd behoorlijk zenuwachtig zijn voor zoiets maar de laatste jaren heb ik dat gelukkig kunnen omzetten naar een veel meer werkbaar, gezond spanningseffect waardoor ik erg mijzelf kan zijn. Volgens mij is dat gekomen omdat ik nu communicatief sterker ben en meer durf heb gekregen door de jaren heen.

Bij binnenkomst zag ik al wat jonge mensen in de wachtruimte zitten, ik groette ze en ging zelf ook zitten. Op een gegeven moment kwam Mirjam Goedvolk ons ophalen, zij is 1 van de coördinatoren die ons stagiaires begeleidt in het proces. Eenmaal op de vierde verdieping na veel trappenwerk omdat de lift te lang duurde kwamen we in een kamertje samen.

Samenvattend is er veel verteld wat betreft de voorbereidingen en over in te vullen gegevens. Daarnaast heb ik samen met de andere drie stagiaires allerlei formulieren ingevuld en kopieen laten maken, waar we de nodige minuten wel mee bezig waren. Karin, de andere coördinator die meer weet over de daadwerkelijke buitenlandse uitzending, kwam ons vergezellen. Ook zij vertelde per persoon het e.e.a. over de aspecten van het werken op een buitenlandse locatie. De andere drie aanwezige stagiaires kregen te horen waar ze naartoe zouden gaan. Ik was gelukkig al op de hoogte gesteld. Het wordt voor mij een offshore-project oftewel ik kom aan het werk op een schip van Van Oord, gelegen langs de Filippijnse kustlijn. Een laptop is er, veertig kilo mag je meenemen en je werkkleding zal klaarliggen op Schiphol zeiden ze.
Daarnaast werd verteld dat je natuurlijk (grotendeels) verblijft op het schip, dat het eten daar ook geregeld wordt. Spannend allemaal, geen alledaagse werkplek in een alledaagse locatie.
Gelukkig heb ik ook vernomen dat het niet 14 februari wordt maar 20 februari vertrek! Goed om nog even een extra week te hebben en mijn verjaardag mee te kunnen pakken in NL!

Na veel algemene informatie te hebben gekregen van Karin begon ze over een medische keuring en vaccinaties die wij nog zouden moeten krijgen. Nu we toch in Rotterdam zijn wilde ze het vanmiddag al proberen in het speciale Havenziekenhuis middenin het centrum van Rotterdam. Na 1 telefoontje kon ze kennelijk al regelen dat wij vieren allemaal medisch konden worden gekeurd en gevaccineerd en dat over 2 uur! Ongelofelijk dat we er zo tussen gedrukt konden worden. Het was 1 uur smiddags en 3,5 uur later om 16:30 h. verliet ik het Havenziekenhuis en TravelClinic te Rotterdam. Gevaccineerd, gewogen, gemeten, röntgenfoto's, hartfilmpjes, afname bloed en urine, een gesprek met een arts en een algemeen onderzoek door een arts, lagen zojuist achter me. Een dag vol informatie, ondertekeningen, invulwerk, geprik, gepraat en gekijk, dus nu maar weer terug naar het verre oosten per trein.

Vandaag, 6 februari 2009, zit ik op school voor de afsluiting. Vanavond een afsluitendetentje met groepsgenoten van de klas.

Daarnaast ben ik alvast allerlei instanties aan het inlichten en alvast een overzicht aan het maken van de te verrichten taken voor de komende dagen... Drukke dagen gaan volgen en ook nog een verjaardag!

Nog 14 dagen voor vertrek.... (20 februari 14:10 uur Schiphol)

Tot snel mensen,

Rob